Het idee achter het backward design model is dat het
leerproces begint met het einddoel als startpunt. De leerkracht bepaalt eerst
het gewenste eindpunt en de gewenste opbrengst.
Vervolgens bepaalt hij de vorm van assessment of de bewijslast. Vanuit
deze punten wordt het onderwijs ingericht met leerervaringen en instructies.
Als punt van kritiek kan men inbrengen dat deze manier een
vorm van toets training ondersteund. Onderwijs dat gericht is op toetsen heeft
een negatieve lading gekregen. Anderzijds kan gesteld worden dat het
onderwijzen van de inhoud van de toets een rol van de leerkracht in essentie
is.
Backward design is een gebruiksvriendelijke manier om
leerlingen voor te bereiden op toetsing en verwachte opbrengsten. Newman (2013) stelde dat wanneer
leerlingen bij de start van de les of lessen reeks een helder inzicht hebben in
het doel dat zij meer kans hebben te komen tot een vorm van conceptueel leren.
Het backward model biedt daarvoor
de mogelijkheid.
Aanvulling Annette en Marlene
Wanneer we dit model vergelijken met de inventies van John
Hattie (2012) dan is er een overeenkomst ten opzichte van de intentie van de
les. Hattie stelt dat wanneer leerlingen de intentie van de les en de bijbehorende
succescriteria kennen, zij meer inzet zullen tonen om het doel te bereiken.
Daarnaast heeft het stellen van duidelijke doelen bij de start van de les een
positieve invloed op het zelfvertrouwen van kinderen (Shunk 1996). Het
vertrouwen van leerlingen groeit wanneer ze vorderingen maken en vaardiger
worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten