Jawel, ondanks alle stress en een last minute (maar terechte) wissel van mijn focus voor mijn herontwerp, IK HEB MIJN PITCH GEGEVEN.
En nu pas weet ik waarom een pitch een krachtig instrument is. Voor mij ligt de grootste kracht niet eens in het moment zelf, maar juist daarvoor tijdens het schrijven van de pitch.
Want wanneer je maar 2 minuten mag gebruiken en je wil daar ook slides aan toevoegen, dan gaat ieder woord en ieder beeld pas tellen. en dan..... dan ga je pas echt scherp redeneren. En in mijn geval merk je dan dat je teveel woorden moet gebruiken om te zeggen wat je bedoelt. En misschien is het dan niet wat je hoort te zeggen.
Het kostte mij zoveel moeite om te formuleren en onderbouwen wat ik wil dat ik nog maar een keertje om mijn ontwerpideetje, doelbepaling en curriculum analyse ben gelopen. Waar ligt nu echt de energie tot herontwikkeling?
Nou.... bij de leerkracht! Ik richt me op vrijheid voor de leerling maar dat begint bij de leerkracht, degene die vrijheid ruimte moet bieden.
En wanneer bied je vrijheid? Wanneer je vertrouwen hebt. Om in mijn toetsmetafoor te blijven (zie eerdere blogpost) ik laat mijn kind pas los rondlopen wanneer ik op bekend terrein ben en weet wat ik kan verwachten en daarop kan anticiperen. En deze verwachtingen en bekendheid komen vanuit kennis. Pas dan geef ik vrijheid.
Door het werken aan mijn pitch kwam ik tot een betere focus en staat nu alles beter met elkaar in verband!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten